curehead'S

Açılan freecell oyunundan daha mutluluk verici bi olay varsa o da 5 çayında hafif rüzgar eşliğinde bahçede pineklemektir heralde. ayvalıkta minimalist düşünme zorunluluğu bazen işe yarıyor demekki. detoks etkisi her geçen sene azalsa da “emeklilik hayatının” tadını çıkarabiliyorum. bu sene basınyayın’a geçmeyi başardığımdan mıdır nedİr word’ü açıp yazı yazasım geliyor. bahçeden “bi saniye yazımı yetiştirmem lazım,beni bekleyen insanlar var” diye atarlanıp kendimi lemon jelly eşliğinde bilgisayar başında bulduğumda arkadan emine hanim’ın “ee okey oynamıcak mıyız,Asena bırak şunu da biz oynayalım” demesi beni kendime getiriyor her seferinde. nereye yazı yetiştirmeye çalışıyosun?? fazla oksijen beynime vurdu sanırım. elimin altında hali hazırda internet olmayışı bi anda blogun milyonların okuyabileceği telaşına sürükledi gereksiz bi şekilde. canım istediğinde çat deyü bakamıyorum ya. şimdi böyle yazınca da gerizekalı bi reaksiyon olduğunu iyice anlamış oldum en azından. gideyimde kayısı yiyeyim abartmadan.
ps:bi önceki yazı yüzünden ase'den özür diliyorum. fantezi olayı bizde saklı.