17 Ağustos 2010 Salı

curehead'S

Yes.no.maybe.i dont know.can you repeat the question?

Palahniuk dahi mi değil mi bilmiyorum ama Tıkanma’nın sonuna doğru kendimle özdeşleştirmemi başardığı kesin. ” Dikkat,dr. Freud lütfen beyaz renkli özel telefonu kaldırınız”. Bu bir metafor! değildi. Sadece yazmayı özlemişim.

Daha önceki yazımda bahsettiğim kişilikle [mal] görüştükten sonra anladım ki G’yle ben bir tümör kadar safız ya da kafa yapan mantarlar kadar zararsızız* ve az salak değiliz. Ama bu onun suçu tabi. Orta okuldan beri bu düşünceyi kafamıza tıkan o ama yine de yüzüklerime kavuşmamı kutlamıyor değilim. Şaka ln. Bu kadar basit değil tabi. Gerçi “aileler kitlelerin uyuşturucusudur” lafı bi kez daha D teyze tarafından kanıtlanmış oldu. Hangi insan 6 yıldır tanıdığı kızının arkadaşını feyste gördüğü fotoğraflar üzerinden eleştirirki. Manyak olmak lazım. Bak düşünün manyaksınız…tamam nese abartmayın.

Çevremdeki insanlara karşı bir çok maskemin olduğunun farkındayım. Bilinçli olarak tasarlanmış maskeler bunlar. Hayatıma daha rahat devam etmemi sağlıyorlar. En azından şimdilik. arada istisnalar olmuyor değil gerçi. Özellikle bi tanesi beni 4 nisandan beri rahat bırakmıyor. O afiş yüzünden tarihi bile unutmuyorum resmen. ”Who do vodoo” ilkesinin devam etmesini istiyorum. İroni olarak hayırlısı diyip digiturk dizilerine kendimi adayarak gidiyorum.

Ps: Salatalıktan nefret etmekten korkmaya başladım.Her neyse.