curehead'S

Güneş batarken terasta! arka planda beach house’tan gila’nın tekrar tekrar çalması 6 ay sonrasında bile hala utanmadan rüyalarıma teşrif eden kişilik [mal] hakkında müfitamcaya “radikal bi karar aldım,napiyim” dememe neden oldu. kutsal cumartesi gününden sonra adanaya döndüğümde kesinleşmiş olur heralde bu durum. konu duygulara geldiğinde biraz öküz olduğumu her seferinde kabul ediyorum ve “olsun,ben özlediğimi ,sevdiğimi,önemsediğimi vs. söylemesem bile onlara [öyle bi ilişkimiz varki] onlar bunu anlar” cümlesini yediriyorum millete. meğerse durum öyle değilmiş. yeni yeni aydınlanma yaşıyorum. başka bi boyuta geçtim geçicem adeta. azimliyim ama bu durumu çözme konusunda. bu bahsetiğim ilişkiler her türlü bağı kapsıyor tabi. hayatımdaki önemli karakterlerden bakkal amcaya kadar giden bi liste bu. her seferinde olduğu gibi müfitamcanın beni bu konuda tanımlaması ve “bi insana onu önemsediğini göstermek sana göre yapaylığı simgelediği için bu duruma düşüyosun. ’insanlar beni böyle biliyo zaten ve onlara söylemesem bile özlediğimi,sevdiğimi anlarlar. o kadar mükemmelim yane’ teorinin şu anda senin başka versiyonun olan kişilikte çöküşe uğraması bi anlamda iyi oldu o yüzden.” demesi beni birazçık titretip kendime getirdi doğrusu. ama eet artık öküzlüğü bi kenara bırakmaya karar verdim NE YALAN SÖYLİYİM. hatta geçende O’ya telefonda [yanlışlıkla=] “özledim ln” diyince felç geçirmesi buna gayet güzel bi örnek olabilir. büyüyorum ln işte yavaş yavaş. ya da yok bu konuyu hallediyim bu büyüme saçmalığına bi son vercem. hiç sevmedim,çok zor. ya da du sonra karar veririm kafam karıştı. güneş de battı zaten.